Εκ μέρους της οργανωτικής επιτροπής σας καλωσορίζω στο Σαββατοκύριακο προβολών και συζητήσεων.
Λέγομαι Ρίκα Μπενβενίστε και είμαι ένα από τα μέλη της ομάδας που εδώ και πάνω από ενάμιση χρόνο συναντιόμαστε τακτικά και συζητούμε γύρω από έρευνες και βιβλία που αφορούν στην ιστορία των εβραίων της Ελλάδας. Μπορώ να πω ότι είμαστε μια ομάδα αρκετά ετερογενής, επαγγελματικά και ηλικιακά λόγου χάρη, προερχόμαστε από διαφορετικά πεδία αν και στην πλειονότητά μας ιστορικοί, και βέβαια έχουμε απόψεις συχνά αρκετά διαφορετικές. Μας συνδέουν ωστόσο δύο τουλάχιστον πράγματα: Πρώτα απ’ όλα, το κοινό ενδιαφέρον για την ιστορία και τον πολιτισμό των εβραίων στην Ελλάδα, θα προσέθετα μάλιστα την ιστορία των εβραίων ως κομμάτι αναπόσπαστο της εβραϊκής, της ελληνικής, αλλά και της ευρύτερης μεσογειακής, βαλκανικής ή ευρωπαϊκής ιστορίας. Το δεύτερο που μας συνδέει είναι η επιθυμία να πετύχουμε στις συναντήσεις μας μια σταθερότητα που δεν υπακούει αναγκαστικά σε συγκυρίες και επετείους και να διασφαλίσουμε στις συζητήσεις μας ακαδημαϊκούς κανόνες, με πνεύμα περισσότερο κριτικό και λιγότερο πανηγυρικό ή νοσταλγικό. Η προσπάθεια αυτή έπρεπε κάπου να φιλοξενηθεί. Ιδανικός τόπος για αυτές τις συναντήσεις δεν μπορούσε παρά να είναι το πανεπιστήμιο, επιτρέψτε μου να προσθέσω το δημόσιο πανεπιστήμιο, και εξαρχής συνάδελφοι της Θεσσαλονίκης μας προσέφεραν φιλοξενία σε μια αίθουσα με ένα μεγάλο τραπέζι γύρω από το οποίο συζητάμε μια Παρασκευή τον μήνα. Για μια ακόμη φορά θέλουμε λοιπόν να ευχαριστήσουμε εκείνους τους συναδέλφους από το τμήμα βαλκανικών σπουδών του ΠΑΜΑΚ που μας προσφέρουν φιλοξενία. Όταν τώρα χρειάστηκε να αναζητήσουμε στέγη κατάλληλη για «προβολές και συζητήσεις» και πάλι σταθήκαμε τυχεροί αφού το Μουσείο Βυζαντινού πολιτισμού μας άνοιξε τις πόρτες του παραχωρώντας μας τούτο το αμφιθέατρο. Ευχαριστούμε θερμά, και σας προτρέπω, αν δεν το έχετε ήδη κάνει, να επισκεφθείτε αυτό το μουσείο, που είναι τόσο σπουδαίο χάρη στις συλλογές, την οργάνωση και την αισθητική του.
Δυο λόγια για το διήμερό μας.
Όταν στην δεκαετία του 90 πυκνώνει το ενδιαφέρον για την ιστορική παρουσία των εβραίων γενικά, για τη Θεσσαλονίκη και για το Ολοκαύτωμα ειδικότερα, εκδηλώνεται παράλληλα και μια προσπάθεια ντοκουμενταρίστικης αφήγησης που συχνά εκκινεί από την τηλεόραση. Από την εποχή αυτή προέρχονται και τα ντοκιμαντέρ που θα συζητήσουμε αυτές τις δυο μέρες. Δεν προβάλλουμε όλες τις ταινίες που υπάρχουν κάτι τέτοιο θα απαιτούσε όπως φαντάζεστε περισσότερο χρόνο, προσπαθήσαμε όμως να συμπεριλάβουμε ταινίες που καλύπτουν μια θεματική βεντάλια – και μάλιστα δύο από αυτές δεν έχουν τύχει μεγάλης δημόσιας ή τηλεοπτικής προβολής.
Τα ντοκιμαντέρ ανήκουν λοιπόν σε τέσσερις θεματικές ενότητες που είναι ευδιάκριτες και στο Πρόγραμμα.
· Η απόπειρα να εξιστορηθεί η μακρόχρονη εβραϊκή παρουσία στη Θεσσαλονίκη
· Η νοσταλγική επιστροφή στο εβραϊκό παρελθόν της Θεσσαλονίκης
· Η αναπαράσταση του Ολοκαυτώματος
· Η ανθρωπολογική ματιά στο παρόν μέσα από ένα πολύ ξεχωριστό παράδειγμα της συναγωγής στα Χανιά.
Προσθέτω ότι θα άξιζε να αναζητήσει κανείς τα παλαιότερα φιλμ και ίσως η συνάντησή μας βοηθήσει να εντοπισθούν [μου είπαν ότι πριν από δεκαπέντε περίπου μέρες προβλήθηκε στο κανάλι της Βουλής ένα δεκάλεπτο φιλμ γυρισμένο στη δεκαετία του 1960(!) με μαρτυρίες επιζώντων των στρατοπέδων]. Αν λοιπόν συγκεντρώσουμε το corpus όλων των ντοκιμαντέρ θα μπορεί ίσως κανείς να αναδείξει και τις ενδεχόμενες μετατοπίσεις στους αφηγηματικούς τους τόπους και τρόπους. Ας μείνει αυτό ως μια σημείωση για μελλοντικά σχέδια.
Με πολύ απλά λόγια –και για να μην μακρηγορώ – τις δυο αυτές ημέρες θα θέλαμε να συζητήσουμε μαζί σας τους τρόπους με τους οποίους η κάμερα αφηγείται το εβραϊκό παρελθόν στην Ελλάδα και αναλύει το παρόν. Τις επιλογές του φακού για ό,τι λίγο ή πολύ «ξεχασμένο» φέρνει στην επιφάνεια. Τους κοινούς τόπους στους οποίους παραμένει δέσμια αλλά και εκείνους που καταρρίπτει. Τις ιδεολογικές θέσεις από τις οποίες εκπορεύεται, τα πολιτικά διακυβεύματα με τα οποία αναμετριέται, τα συναισθήματα που προκαλεί. Οι εκλεκτοί μας καλεσμένοι, τους οποίους ευχαριστούμε θερμά που δέχτηκαν να είναι σήμερα μαζί μας, με τα σχόλιά τους θα είναι οι οδηγοί μας στην ιστορία και στο παρόν. Εύχομαι οι συζητήσεις μας να είναι ζωηρές και γόνιμες.